Kanchanaburi

Vandaag vroeg uit de veren om de trein te halen die ons naar Kanchanaburi brengt. Vertrektijd: 7.45! Het is nog even spannend, wat ook in Bangkok is het rond die tijd spitsuur, maar we zijn net op tijd. Om 7.40 heeft Lisette de treinkaartjes in handen en staan we op het perron. Aan de overkant van de straat is een grote markt en aangezien we nog niets gegeten hebben loopt Lisette, op advies van de Thaise vrouw die naast ons zit, nog even snel naar de markt om te kijken of ze daar ook broodjes verkopen. Niet gevonden, maar wel banaantjes. En dat volstaat voor nu.
Als blijkt dat de trein vertraging heeft doet Hein ook nog een poging. 
De Thaise dame van zojuist heeft ons blijkbaar gade geslagen en geeft ons wat van het brood wat zij gekocht heeft. Echt super lief.

De weg naar Kancharaburi laat het voor ons echte Thailand zien. Tropisch, groen, rijstvelden, kokosbomen en uitgestrekte velden met zo af en toe een hutje. De trein is niet de meest rustgevende manier van reizen, maar geeft je wel het beste uitzicht en de meeste indrukken. De trein baant zich een weg door de struiken die langs het spoor staan. Esmée slaapt een groot gedeelte van de reis en heeft geschaterd van het lachen om de Thaise vrouw die achter ons zat en 'kiekeboe' met haar speelde. Dat blijkt toch een universeel spelletje te zijn. Om half twaalf stappen we uit op het perron in Kancharaburi. Een klein stadje wat bekend is geworden door de film over "The bridge over The river Kwai" en waar tijdens de bouw van de brug 100.000 mensen om zijn gekomen.

Na de lunch zijn we de hoofdstraat opgewandeld en hebben we twee fietsen gehuurd om zo de beroemde brug te gaan bekijken. De fietsen zijn van het zelfde bouwjaar als de brug en brengen ons met enig gepiep en gekraak bij de brug. Het is toch wel een aparte plek, voornamelijk door de historie van de bouw, maar ook het uitzicht is spectaculair.

De rivier voorziet nog steeds veel Thaise mensen in hun levens onderhoud. Bijzonder om te zien hoe de Thaise mensen kunnen leven van zo weinig en dan alsnog zo onbaatzuchtig kunnen zijn naar een paar "rijke" toeristen. De rivier geeft ook een bepaalde rust, het enige wat je ziet en hoort in de avond, zijn de zwaluwen die over het water scheren, de krekels en kabbelend water. Op de achtergrond hoor je heel zachtjes iemand zingen. Het resort waar we nu zijn is voorzien van een prachtige houten steiger, uitermate geschikt om je gedachten te verzetten en jezelf weer terug op aarde te brengen. Het resort zelf is mooi verzorgd, met veel groen, mooi aangelegde paadjes en een heerlijk zwembad.  We hebben wederom een schitterende ruime kamer en Esmée heeft weer een eigen slaapplekje gekregen. Dit keer een zelfde soort tentje als we zelf mee hebben genomen, voor het geval er een keer geen baby voorzieningen zijn en hij bevalt haar prima, ze ligt lekker te slapen.